SEDONA / GRAND CANYON / LAS VEGAS / DEATH VALLEY

We hebben de afgelopen paar dagen slecht bereik gehad met internet, dus vandaar nu een langer stuk. We hebben de camper nu een week, maar het voelt als veel langer. Het bevalt ons echt super, zo'n ding. En het rijden valt ons ook erg mee. Doordat je van alles op een dag doet ben je 's avonds al bijna weer vergeten waar je die ochtend ook al weer wegreed en dat je nog een end gereden hebt.

---14 oktober---
Vandaag rijden we richting Flagstaff, waar we ergens de nacht zullen doorbrengen. Onderweg gaan we langs Sedona, waaromheen prachtige natuurgebieden zijn. We wisten niet zo goed wat we moesten verwachten, maar het was echt prachtig! De reis er naar toe was al mooi, veel bergen en bomen. We stopten bij het Visitor Center van Red Rock, natuurgebied met (je raadt het al) rode rotsen. Ze hadden een heleboel wandelroutes, dus we kozen er eentje uit en zijn naar het beginpunt gereden. De rotsen zijn echt heel rood en het is echt prachtig! Het was ook heerlijk weer, ik denk bijna 30 graden. We hebben ontzettend genoten en waren echt onder de indruk. Toen we de route begonnen te lopen, wisten we nog niet dat er steeds langs de route een soort torentje van stenen in een net op de grond stond, om aan te duiden welke richting je op moest. We hadden ze allebei wel zien staan, maar wisten niet dat het daarvoor bedoeld was. Op het begin van de route zeiden we nog tegen elkaar: “Wat gaaf dat de route door een beetje ongerepte natuur gaat”. Want het was geen netjes paadje, veel grote stenen e.d. en dat was echt leuk om door te lopen. Op een gegeven moment werd het wel heel ruig en werd de weg zo goed als geblokkeerd een aantal keer. Het leek ook wel een beetje of we in een uitgedroogde rivierbedding liepen. En we hadden al wel heel lang geen bordje ofzo gezien dat aanduidt dat we nog de route volgen. Als je stilstond, hoorde je he-le-maal niks, heel bijzonder. Op een gegeven moment zijn we toch maar weer teruggelopen, omdat het wel een hele rare route was. En wat blijkt: inderdaad zijn we in het begin verkeerd gelopen! We hoorden ineens mensen lopen een stukje boven ons. Toen we daarheen liepen, was dat wel een pad dat langs ons 'pad' liep (zou dus inderdaad wel een rivier geweest kunnen zijn). En toen kwamen we ineens heel veel van die stenen torentjes tegen! Degene die we gemist hadden stond op een plek waar het pad een beetje omhoog begon te lopen, dus wij zijn al kletsend rechtdoor gelopen. Maar... wel een avontuurlijke wandelroute gelopen!

Daarna zijn we doorgereden naar Williams (links van Flagstaff), waar we een camping vonden. Wederom was de route fantastisch! We zitten nu op zo'n 2000 meter hoogte. Op de camping kwamen we voor het eerst Nederlanders tegen, waar we even mee hebben zitten kletsen. Zij deden een soortgelijk rondje, maar dan de andere kant op. Dus ze konden ons nog wat tips geven over wat nog voor ons lag (en wij hun ook). Zodra de zon onder ging (al rond 18.30u) begon het flink af te koelen. We hebben 's avonds nog een kampvuur gemaakt (ik zeg 'we', maar bedoel 'Chris'), maar het was eigenlijk veel te koud. De volgende dag hebben we de extra deken tevoorschijn gehaald.

---15 oktober---
Toen we 's ochtends wakker werden, ontbeten hadden en de camper afgekoppeld, zijn we eerst eens flink boodschappen gaan doen. We moeten nu toch echt gaan koken in de camper, maar we hadden bijna geen eten in huis. Het was een grote supermarkt en alles is toch net even anders als thuis, dus we zijn wel een tijdje bezig geweest. Vlees is hier duur! Dus dat werd maar geen vleeswaren op brood en beperken tot gehakt en worst. Nou goed, we zijn eruit gekomen. En ik heb dezelfde cereal gevonden als die ik in Engeland altijd at :D

Na gelunched te hebben in de camper op de parkeerplaats van de supermarkt (hoe ideaal), reden we naar de Grand Canyon! We zijn naar de South Rim gegaan. First stop: Mather Point. Het punt voor je eerste kijk over de Grand Canyon. De eerste blik is heel onecht. Het lijkt wel of je tegen een scherm aankijkt met een foto. Vooral omdat de horizon helemaal vlak is, er steekt niets bovenuit. Maar als je verder gaat lopen, wordt het vanzelf helemaal geweldig. Er waren nergens hekjes, dus je kon zo van het pad aflopen en in principe naar beneden vallen als je niet voorzichtig deed. Maar dat deden wij natuurlijk wel. We zijn een paar keer een stukje naar beneden geklommen om op een uitstekende rotsformatie foto's te nemen. Soms konden we niet verder, als het te steil werd. En als je dan op zo'n rots zat, keek je heel voorzichtig over het randje. Dan zit je wel heel hoog, hoor! Heel gaaf, kijk maar bij de foto's.

We hebben een tijd gewandeld en genoten en zijn daarna op zoek gegaan naar een RV park / camping. Er waren er twee op het Grand Canyon National Park zelf en anders moest je uit het park en een dorpje verderop. De ene camping zat vol, helaas, dus door naar de tweede. Deze had helaas geen hook ups voor je camper, het was echt alleen maar parkeren. Je kon dus niet aansluiten op water en stroom. Je zat tussen de bomen, de camping was niet omheind en er waren ook nergens lampjes langs de paden. We wilden deze avond voor het eerst echt koken, broccoli en een stukje vlees. We hadden diepvrieshamburgers gekocht, maar toen we het doosje openmaakten, waren het echte (mini)hamburgers! Dus niet alleen het vlees, maar ook het broodje eromheen. Ze waren voor in de magnetron, maar die deed het natuurlijk niet zonder stroom. En we waren ook nog olie of boter vergeten te kopen, in de koekenpan ging ook niet. Dus karig alleen een bord vol broccoli (wel gezond!). Rond 18.00 uur werd het donker... heel donker. Resultaat: een avondje binnen zitten, zonder internet, mobiele telefoon (want je kon hem niet opladen), kampvuur of wat dan ook. Ouderwets gezellig spelletjes gespeeld onder het genot van bier en malibu :-)

---16 oktober---
Dag 2 in de Grand Canyon. Vandaag hebben we eerst maar even bij de winkel normaal vlees gehaald en olie. Dan kunnen we vanavond tenminste normaal eten. We hebben verder gewandeld langs de canyon en kwamen erachter dat je ook naar beneden kunt via een pad. Je kunt zelfs helemaal naar beneden, maar dat is wel heel zwaar. Bovendien kun je dan niet op dezelfde dag weer terug naar boven en moet je beneden op een camping overnachten. De canyon is zo'n 7 km diep en dat is recht naar beneden, het pad zelf is natuurlijk veel langer. Wij wilden gaan tot het eerste rustpunt (na 1,5 mijl). En zelfs dat hebben we niet gered! We zijn natuurlijk ook helemaal geen doorgewinterde hikers ofzo, maar ik ben best trots op hoever we gelopen hebben. Het loopt af en toe vrij steil en het hele stuk dat je naar beneden loopt (wat vrij snel gaat), moet je natuurlijk wel weer naar boven! En dat is zwaar... Bovendien zit je op 2000 meter hoogte en is het zuurstofgehalte wat lager dan je gewend bent. Maar goed, we hebben het gehaald! Het was wel gaaf om te zien hoe snel je al een end naar beneden bent. Als je dan langs de rotsen naar boven kijkt, is dat een mooi gezicht. Je ziet ook echt de lagen waaruit de canyon bestaat. Toen we weer boven waren, zijn we nog wat verder langs de rand gelopen. Iedere keer als je weer een uitsteekpunt voorbij bent, zie je weer een nieuw stuk. Als je gaat zitten en gewoon maar voor je uit kijkt, kun je uren blijven zitten! Ik wilde dan ook niet weg, maar helaas, tijd om door te gaan.

Op de planning stond eigenlijk dat we naar Zion National Park zouden gaan, ten noorden van de Grand Canyon. Maar bij nader inzien, hebben we besloten om die maar over te slaan. Erg jammer, want het schijnt daar prachtig te zijn. Maar we hebben nu ervaren hoe lang het reizen duurt en het is gewoonweg te ver. Daarom gaan we nu richting Las Vegas. We rijden naar een plaatsje, Kingman, om daar de reis te breken, anders moeten we 5 uur rijden. Het weer was heerlijk, dus bij aankomst hebben we eerst een duik genomen in het zwembad. Daar nog gezellig gekletst met één van de locals (het type: stel één vraag en je krijgt zijn hele levensverhaal). Verder een rustig, gezellig avondje gehad en even een camping uitgezocht voor de volgende dag.

---17 oktober---
Dag 14, alweer op de helft van de reis. We bekijken het positief: nog twee weken te gaan! Vandaag rijden we naar Las Vegas. We stoppen onderweg bij de Hoover Dam; Chris vond het leuk om er geweest te zijn, ik had er nog nooit van gehoord. Het was erg warm, je merkt dat we de woestijn in rijden. Rond 14.30 uur kwamen we aan op de camping in Vegas. De enige camping op de strip (naast hotel/casino Circus Circus), je zit daar dus midden in het centrum en loopt zo naar de Las Vegas Boulevard, de straat met alle casino's: the place to be. We hadden geen zin om in de hitte ons in te spannen, dus we hebben die middag lekker aan het zwembad gehangen. Daar zijn we nog wat Nederlanders tegen gekomen. Zij waren voor de 7e keer in de States, dus konden nog wat tips geven. Na het zwemmen hebben we een tweede poging gedaan om fatsoenlijk eten op tafel te zetten. Deze keer bloemkool met een goeie, verse hamburger. De groente was weer prima, alhoewel het erg lang duurt voor het goed is. En nu hadden we eindelijk goed vlees én olie voor in de pan, ging het alsnog mis met de koekenpan. Chris had al eerder geprobeerd een eitje te bakken in die pan, wat uiteindelijk 'scrambled' werd omdat het ei aanbakte. Er is iets mis met die pan, of met de olie, of met het fornuis (vooral NIET met ons). Het vlees werd heel langzaam een beetje gaar, vervolgens begon het vreselijk te spetteren en hadden we bijna vlam in de pan. Daarna ging een keer of drie het brandalarm af (het alarm bevindt zich naast het fornuis, hoe handig). Bij de vierde keer was ik het zat: het schoot niet op, een paar keer bijna vlam in de pan en iedere keer dat alarm. Dan maar geen vlees. De bloemkool was heerlijk.

's Avonds gingen we de stad in. Gaaf om al die gebouwen te zien, die je normaal in films ziet! We zijn met de bus naar het einde van de strip gegaan (vanaf het RV park gezien). Waarschijnlijk is dat juist het begin, want daar staat het 'Welcome to fabulous Las Vegas' bord. Heel leuk om in het echt te zien. De hotel/casino's zijn echt gaaf, heel groot en allemaal in een andere stijl. We kwamen langs het Luxor (Egyptische stijl), Excalibur (kasteel), New York - New York (de naam zegt het al) en nog een aantal. Binnen is het groot, heel groot. En al die casinogeluiden, alsof je in een Mario spelletje zit. We hebben ook even gegokt, maar we snapten niks van die machines. Uiteraard, als Hollanders, alleen de machines waar ze een dollar accepteren (het minimum). Bij twee casino's had je ook een arcade, zo'n spelletjeshal, waar we ons wel een tijdje hebben vermaakt. Hoogtepunt van de avond was de dansende fontein bij het Bellagio. In de vijver voor het hotel dansen de stralen van de fontein op de muziek. Soms komen ze boven het hotel uit! Verder kijk je je ogen uit hoe groot en mooi alles van binnen is, hoeveel lichtreclame er buiten hangt en zijn we nog ergens wat gaan drinken.

---18 oktober---
Vanwege de hitte (maar o zo heerlijk) gaan we vandaag 's ochtends de stad in, 's middags lekker aan het zwembad hangen en 's avonds weer naar de strip. We hebben uiteindelijk deze dagen de hele strip wel gezien (10 km lang). Vandaag zagen we o.a. Caesars Palace (binnen had je ook winkels, helemaal ingericht in romantische Italiaanse straatjes), The Mirage en 's avonds de vulkaanshow buiten het hotel, Casino Royale, Harrah's, The Venetian, Treasure Island (met 's avonds een piratenshow) en Riviera. We hebben lekker rondgelopen, overal even binnenkijken, een beetje winkelen, wat eten, een beetje gokken. We hebben TIEN DOLLAR GEWONNEN! Een dollar in de machine, vier keer aan de hendel en we kwamen ineens op zes dollar. Gauw cashen en verder op een andere machine, was onze tactiek (geen idee of het echt werkt). Op een gegeven moment zaten we even op 12,75 en toen weer op 6 ofzo. Toen wonnen we en zaten we op 10 dollar, het was genoeg geweest. Wel grappig om met kleine bedragen te doen, maar we snapten nu allebei wel hoe mensen er verslaafd aan raken of er veel geld aan verliezen. Elke keer denk je toch: “Nog één keer en dan stop ik”. En dan verlies je juist je geld. Gelukkig hebben wij verstandig de bon met 10 dollar voor geld omgewisseld bij de cashier ;-) Het is maar tien dollar, maar het voelde wel cool.

Het zwembad (en de zon) was heerlijk en we hebben eindelijk eens goed gegeten. Pasta met verse groenten, alleen dan zonder vlees. We hadden met boodschappen doen wel gehakt gehaald, maar niet goed op de datum gelet. Die was nu dus al ver verstreken. Komt vast goed, op de laatste dag zullen we het boodschappen doen en koken vast onder de knie hebben.

---19 oktober---
Vandaag vertrekken we uit Vegas en richting het plaatsje Lone Pine, waar we een RV park hebben gevonden. We rijden door de bergen naar het nationale park Death Valley. Aan de andere kant van Death Valley ligt Lone Pine. Death Valley is het heetste plekje op aarde en dat was te merken ook! In de camper was het erg warm. Je kunt de airco maar af en toe aanzetten, want anders raakt de motor oververhit. Het eerste punt waar we stopten was Zabriskie Point, een geweldig uitzicht over een soort lichte golvende bergen. Iets wat we niet eerder gezien hebben, heel mooi. Met daarachter in de verte de grote zoutvlakten die je hebt in Death Valley (in de zomer zoutvlakten, in de winter een groot meer). Daarna reden we door naar het Visitor Center, waar we hebben gekeken wat we wilden gaan doen. We hebben twee punten uitgezocht waar je een mooie, korte route kunt lopen tot een mooi uitzicht. Het eerste punt waar we kwamen was Mosaic Canyon, waar je dus door een canyon loopt met allerlei gesteente, heel gaaf was dat. Het nadeel was de weg ernaar toe. Vanaf de highway neem je de afslag, vervolgens rijd je 2,5 mijl over een onverharde weg met een camper... niet zo handig. Bovendien was het bloedheet in de camper en het raam open had weinig zin bij zo'n lage snelheid. Daarna zouden we naar Darwin Falls gaan, een watervalletje aan de rand van Death Valley. Maar toen we zagen dat daar net zo'n onverharde weg naartoe ging (en deze nog langer dan de vorige) hebben we daar toch maar van afgezien. Heel jammer, want het leek ons wel gaaf: een waterval in de woestijn.

Het stuk tussen die twee stops heb ik voor het eerst gereden. Wel even wennen dat je zo breed bent, je past net op de rijbaan. En het was direct een stuk door de bergen met een daling van 9%, veel bochten en een lage zon. Dat ging best goed, alhoewel Chris wel zenuwachtig mee zat te kijken. Ik vond het rijden eigenlijk een beetje saai, want je kunt niet zo snel met een camper. Gelukkig vindt Chris het rijden juist leuk en vind ik het prima om naast hem lekker wat te lezen o.i.d. Maar het is leuk om gedaan te hebben!

Een paar uur geleden zijn we aangekomen in Lone Pine, waar we een hele vette pizza hebben gegeten in de 'Pizza Factory', aangezien we honger hadden en het RV park niet konden vinden. Gelukkig konden ze bij de pizzeria ons de weg wijzen, want de tomtom kende de hele camping niet. Daar aangekomen nog een was gedraaid (het enige wat ik mis: een goeie wasmachine en mijn eigen wasmiddel) en straks lekker slapen. De komende dagen reizen we naar en door Yosemite National Park en we zien er naar uit! Dat schijnt een ontzettend mooi park te zijn, dus we zijn heel benieuwd!